«Оставайся всегда самим собой» — как завещал Пер Гюнт,Но жизнь опять бьет под дых, валит лопаткой на грунт.Я искала себя в зеркалах, отраженьях, но в миг поняла – они лгут,Я отправилась в поиски дальше, подняла над собою кнут. Мне казалось,…
Не жаңалық? Не жаңалық деп сұрама, айтқым келмейд.Адам көрсем, қолдарым қатты терлейд.Қашқалақтайм, үрейленген қоян ұқсап,Бірақ жалғыз пәтерге қайтқым келмейд. Соңғы апта құлазып, азып кеттім.Көзімнен достар, жүзімнен назым кетті.Тәрелкем толған түрлі адам болғанымен,Неге жатырқап, жалғыздықты азық еттім? Қобалжимын, көп ойланам, көп…
Жалғызбын, жалғыздықтың мұңын арттым,Досым да жоқ ішкі сырды ақтаратын —Арқа сүйеу азамат арман тектес,Жүргенім сол көлеңкемді ертіп әр кез. Адамның да саны көп айналамда,Түтін басқан Алматының аймағындаБәрі асығыс, әйтеуір уақыты жоқ,Шер бөлісіп отыруға бір айдында. Сәл кідірші, дем алып сөйлесейік,Ақша…
Баянауыл, туған жерім дарытқан, Тау-тасынан сарқыраған су жаралған. Бауырында жатыр батыр ұйықтап, Ақбет таудың ар жағына қашқалақтап. Орман-көлден, бұлақ-жерден айналайын. Шалқар жерің неткен еді, балғын айың, Орманыңда мекен еткен маралдар да, Емін-еркін асқақтап жүр тастарыңда. Әлем кезіп, паналаған самал желің,Қисаңдап,…
господи, укажи мне путь лишь к тем,кто залит всегда солнцем и молоком,блестит медью по волосам,и бежит, пронзая насквозь, диагональю.я хочу себе тех кто гол и нем,и иногда дышит печалью перламутр, янтарь и слоновая кость,он искрится как ток — блик покрыт…
Дыши, говори… Мне было четырнадцать, и я уже накручивала челку на плойку и рисовала на веках стрелки обычным черным карандашом. Мы с моей апашкой собрались в городской магазин, потому что в нашем сельском были только ржаной хлеб, подсолнечное масло, карамель…
Жених-чудовище У бая Заманбека было две дочери: старшая Кунсулу, и младшая — Айсулу. Сестры были разными, как день и ночь. Смуглолицая Кунсулу с длинными рыжими волосами была смелой и бойкой, как мальчишка-сорванец. Айсулу с нежной молочной кожей и черными косами…
Карамелька Мы ходили по степи на дачу с бабушкой. Иногда она бесила меня, а я — ее. Радовали только карамельки «взлетные», которые она давала мне по дороге. Так и ходили, расстояние отсчитывая карамельками, а не километрами. А когда она ушла…
Вот этот день и пришел. День, когда мы запустили литературный онлайн-журнал «Айна». Спасибо авторам за эту зиму, ваши тексты приблизили нам весну. Длинными вечерами во время и после всех людских забот погружались в тексты, которые написали вы. Прожили 92 мира…